Kiedy możesz pracować z dowolnego miejsca – gdzie pracujesz?

Kiedy w poniedziałkowy poranek zmęczeni remote niechętnie otwierają swoje laptopy, witają ich zdjęcia na pulpicie przedstawiające zapierające dech w piersiach alpejskie krajobrazy, dziewicze plaże i zielone wiejskie wioski. Dziękujemy firmie Microsoft za przypomnienie nam, że poza naszymi mieszkaniami istnieje znacznie lepszy świat. Cóż, niektórzy z nas decydują się podjąć działania pod wpływem wywołanego zdjęciami stockowymi FOMO. Po ucieczce z biurowych kajdan (nieoczekiwana zaleta pandemii) te obrazy na pulpicie stały się odzwierciedleniem miejsca, w którym potencjalnie moglibyśmy pracować .. Podobnie jak antylopy gnu wyczuwające bardziej zielone pastwiska, remote są w ruchu. W rzeczywistościaż 18,9 mln Amerykanów planuje przeprowadzkę z powodu remote .

Więc dokąd się przenoszą? Przyjrzyjmy się trendom i odważnie postawmy hipotezę, co to oznacza dla wzrostu gospodarczego, trendów populacyjnych i zmieniającej się demografii. Uwaga, spoiler: niewiele osób przy zdrowych zmysłach przeprowadza się do Wielkiej Brytanii.

Gdzie na Ziemi będą mieszkać ludzie w przyszłości?

To tytuł wykładu Ted Talk z udziałem Paraga Khanny, globalnego stratega, którego poglądy są na szczęście mniej niejasne niż nazwa jego zawodu. Badając konsekwencje zmian klimatycznych, koczowniczego stylu życia, łatwości przemieszczania się i deindustrializacji, Khanna przedstawia kilka prognoz dotyczących przyszłości: „Masowa migracja, potencjalnie na skalę, jakiej nigdy wcześniej nie widzieliśmy”. Podobnie jak Paul Morland, autor książki The Human Tide, Khanna łączy stały wzrost liczby ludności z sukcesem gospodarczym i stabilnością polityczną narodów i imperiów. Twierdzi, że rządy są coraz bardziej świadome tego, jak istotny dla przyszłości ich krajów jest wzrost liczby ludności. „[Narody] będą zaangażowane w walkę o młode talenty”.

Czego więc szukają młodzi ludzie? Co przekona Steve'a, 27-letniego projektanta UX, który pierwszą połowę dnia pracy spędza w szlafroku? „Miejsca, które oferują możliwości, pracę, zwłaszcza możliwości zawodowe, możliwości edukacyjne, przyzwoitą jakość życia, stabilność polityczną, stabilność klimatyczną... podstawowe rzeczy” – mówi Khanna. „[Młodzi ludzie] nie są lojalni wobec narodowości, bardziej interesują ich zestawy wartości... prawo do łączności, zrównoważony świat i mobilność. Ich własne prawo do mobilności”.

Swoboda, jaką daje remote , nie jest jedynym czynnikiem wpływającym na wzorce migracji, jednak kraje o malejącej liczbie ludności szybko uznały ją za doskonałą okazję do pozyskania utalentowanych specjalistów z sąsiednich krajów. Wspomniana przez Khannę „wojna o młodych ludzi” trwa w niektórych krajach już od lat, na długo przed pojawieniem się pandemii. Weźmy na przykład programów domów za 1 euro we Włoszech. Jeśli nie boisz się szczurów i masz trochę wiedzy na temat remontów, opuszczony dom w malowniczej wiosce, takiej jak Sambuca lub Mussomeli, może być twój za jedyne 1 euro (*kaszlnięcie* remont będzie kosztował co najmniej 50 000 euro *kaszlnięcie*).

Jak to możliwe, że dom z trzema sypialniami w krainie tiramisu może być tak cholernie tani? Ponieważ Włochy mają poważne kłopoty. Z jedną z najstarszych populacji na świecie, rząd desperacko próbuje zachęcić młode pary i samotnych ludzi do osiedlania się wśród drzew oliwnych i trattorii. Pandemia wstrzymała program domów za 1 euro we Włoszech, ale wynikająca z niej rewolucja remote tylko wzmacnia siłę ich zachęty. Kanada przyjmowała 300 000 imigrantów rocznie na długo przed pandemią. W 2021 r. cel kraju został zwiększony do 400 000 imigrantów. To mnóstwo nowych osób, które będą uczyć się mówić „eh”.

Kraje biorące udział w zawodach

Od lipca 2022 r. ponad 25 krajów uruchomiło programy wizowe dla „cyfrowych nomadów”lub „programy pobytu”, aby przyciągnąć do swoich krajów remote . Wizy te umożliwiają rezydentom ubieganie się o dowody tożsamości, otwieranie rachunków bankowych i wynajmowanie mieszkań – wszystko to bez konieczności płacenia lokalnego podatku dochodowego. Dla długoletnich cyfrowych nomadów jest to bardzo korzystne rozwiązanie, które upraszcza aspekty mobilnego życia, z którymi wcześniej borykali się (utknąwszy w tak zwanej „prawnej próżni”). Aby kwalifikować się do otrzymania wizy, należy przedstawić dowód zatrudnienia i minimalne miesięczne wynagrodzenie, które różni się w zależności od kraju.

Włochy, Brazylia, Malta, Bahamy, Chorwacja, Meksyk, Islandia i Kostaryka to tylko kilka krajów, które pomagają w normalizacji (i popularyzacji) fali migracji remote . Argentyna zaoferuje nawet zniżki na loty, zakwaterowanie i przestrzenie coworkingowe dla tych, którzy machają swoimi szczęśliwymi wizami, tak jak Charlie machał swoim złotym biletem. Tymczasem Wenecja i Florencja uruchomiły programy mające na celu zapewnienie cyfrowym nomadom jak najłagodniejszego lądowania po przybyciu. W połączeniu z domami za 1 euro Włochy zdecydowanie wygrywają nagrodę za desperację.

Jak dotąd konsekwencje są oczywiste: młodzi ludzie zabierają swoje laptopy za granicę. Nieco mniej oczekiwane jest to, że migracja cyfrowych nomadów nie dotyczy wyłącznie osób w wieku około 20 lat. BBC donosi o „wzrostu liczby rodzin cyfrowych nomadów”. Tak jest – całe rodziny przemieszczają się obecnie między krajami tylko dlatego, że mogą. Jest jednak pewien problem. Praca może nie być już uzależniona od lokalizacji, ale edukacja szkolna zachowuje swoją tradycyjną formę. Rodziny, które osiedlają się gdzieś tylko na kilka lat, zanim ruszą dalej, mogą zapewnić dzieciom wspaniałą wymianę kulturową i ciągłą przygodę, ale ich edukacja ucierpi, jeśli nie zostaną im zaoferowane lepsze możliwości szkolne. Czy w przyszłości pojawią się remote całkowicie remote lub zajęcia „drop-in” dla dzieci, które są tylko przejazdem? Czy łatwiej będzie zapisać się do międzynarodowych szkół w krajach, które chcą przyciągnąć migrantów?

Ale czy ten trend naprawdę może się utrzymać?

W tym momencie możesz się zastanawiać: czy to wszystko jest naprawdę trwałe? Skąd wiemy, że remote nie znudzą się swoją wolnością? Dla niektórych remote nie była ucieczką do innego stylu życia, jak dla innych. Wielu uważa, że przytłaczający wybór miejsca zamieszkania sprawia, że czują się niekomfortowo, a nie zachwyceni. W końcu, kiedy w końcu można mieszkać gdziekolwiek, bolesne jest uświadomienie sobie, że to właśnie lenistwo – a nie brak możliwości – zatrzymuje cię w nudnym rodzinnym mieście. Na każdą osobę twierdzącą, że remote zmieniła jej życie na lepsze, przypada około pół osoby mruczącej coś o tym, że w sumie raczej tęskni za niezręcznymi imprezami firmowymi. Poza tym wiele dużych firm technologicznych pokazało, że nie zamierzają bez walki rezygnować ze swoich eleganckich biur.

W maju 2022 roku Elon Musk trzasnął palcami, żądając od pracowników Tesli i SpaceX powrotu do biur, podczas gdy Tim Cook z Apple nadal nazywa remote „eksperymentem”. Nie brzmi to obiecująco. Czy zatem pakowanie się i przeprowadzka za granicę naprawdę realną opcją w tej chwili? Czy można bezpiecznie zrezygnować z wynajmu mieszkania i zacząć przeglądać listę włoskich domów pełnych szczurów? Długa odpowiedź brzmi: nic w tym zapomnianym przez Boga życiu nie jest pewne. Ale krótka odpowiedź brzmi: tak, ponieważ bez względu na to, jak obrócisz naleśnik, wygląda on tak samo. Remote zostanie z nami na dłużej.

Wolność zbyt cenna, by z niej zrezygnować

Leżąc w łóżku bez prysznica i słuchając kwartalnej relacji swojego szefa, być może przyszła Ci do głowy myśl, że Twoje życie zawodowe zmieniło się dość radykalnie w ciągu ostatnich lat. Czasami jest to do bani, ale faktem jest, że przyzwyczajamy się do tego. Oszczędzamy pieniądze, które w innym przypadku zostałyby wydane na długie dojazdy do pracy, stroje biurowe i drogie lunche. Mamy więcej czasu dla rodziny, hobby, załatwiania spraw, ponownego oglądania wszystkich sześciu sezonów serialu Breaking Bad. ankieta przeprowadzona przez IBM wykazała, że większość dorosłych Amerykanów chce nadal pracować zdalnie po pandemii:

54% osób pracujących obecnie zdalnie chciałoby kontynuować tę formę pracy.
75% wszystkich ankietowanych chciałoby przynajmniej od czasu do czasu pracować zdalnie.

Wystarczy spojrzeć przez szybę biurowca, aby dostrzec tę preferencję odzwierciedloną w pustych biurkach. Badanie przeprowadzone przez Microsoft wykazało, że 66% ankietowanych liderów biznesowych twierdzi, że ich firmy rozważają przeprojektowanie przestrzeni biurowej pod kątem pracy hybrydowej – gdzie pracownicy czasami pracują zdalnie, a czasami w biurze. Niektórzy pracodawcy – tacy jak Slack, Twitter i Square – pozostaną w większości remote przewidywalnej przyszłości.

Trudny problem stref czasowych

Niestety, najlepsze miejsca na Ziemi nie znajdują się w tej samej strefie czasowej. Wyobraź sobie: Twój remote chce przenieść się do Tajlandii, ale Ty wolisz Kostarykę. Problem polega na tym, że aby wykonać swoją pracę, musicie regularnie spotykać się na wspólnych spotkaniach. Kto więc wstanie o 6 rano, aby wziąć udział w godzinnej telekonferencji strategicznej, a kto będzie przeglądał prezentację PowerPoint o 19 wieczorem? Problem stref czasowych mógłby być jedną z największych przeszkód stojących na drodze do całkowitej swobody mobilności remote , gdyby nie to, że niektóre start-upy proponują rozwiązania.

Nazywa się to „współpracą asynchroniczną”. Wymaganie od pracowników, aby uczestniczyli w każdym spotkaniu w czasie rzeczywistym, nie jest już realistyczne ani rozsądne. Aby przyciągnąć najlepszych pracowników, firmy zdają sobie sprawę, że muszą być bardziej elastyczne, ponieważ przyszłość pracy to przyszłość, w której pracownicy będą rozproszeni po różnych kontynentach i strefach czasowych. Pracownicy umysłowi będą współpracować wtedy, kiedy będzie to dla nich dogodne. Od kreatywnych narzędzi do burzy mózgów, takich jak Miro, po urządzenia do nagrywania spotkań, takie jak tl;dv we współczesnym miejscu pracy będą stosowane odpowiednie style dokumentacji i komunikacji asynchronicznej, aż różnice stref czasowych przestaną stanowić przeszkodę.

Dzięki normalizacji przejścia na pracę asynchroniczną ludzie z całego świata mogą łatwiej współpracować – po prostu nie w tym samym czasie. Wynikiem tego jest oczywiście jeszcze większa swoboda mobilności. Ale czy takie style pracy się przyjmą? Czy komunikacja asynchroniczna stanie się powszechna w świecie pracy po COVID? Czas pokaże, ale obecnie wielu remote uważa przeniesienie się do innej strefy czasowej za nie do pomyślenia. Kiedy praca od 9:00 do 17:00 zamienia się w pracę od 1:00 do 9:00, remote nagle traci swoją atrakcyjność.

Od miast do lasów

Jednym z głównych dążeń osób przemieszczających się jest opuszczenie kosztownych, gęsto zaludnionych obszarów miejskich. ankieta przeprowadzona przez UpWork w 2020 r. przeprowadzona wśród obywateli Stanów Zjednoczonych wykazała, że remote z gęsto zaludnionych obszarów miejskich byli najbardziej skłonni do przeprowadzki. Wynika to częściowo z faktu, że praca umysłowa w centrum miasta jest z natury bardziej remote, ale także z tego, że życie w mieście nie zawsze jest idealne. Pożądane miejsca docelowe dla migrujących pracowników to zazwyczaj obszary wiejskie lub podmiejskie. Nie tylko trawa jest tam bardziej zielona, ale dosłownie jest tam więcej trawy. Inna ankieta UpWork określiło odległości, na jakie przenoszą się remote :

33% stwierdziło, że przeprowadza się kilka minut dalej.
23% respondentów stwierdziło, że przeprowadza się w odległości nie większej niż 2 godziny jazdy samochodem.
13% stwierdziło, że przeprowadza się w odległości od dwóch do czterech godzin drogi.
28% osób stwierdziło, że przeprowadza się w odległość większą niż 4 godziny drogi.

Ekonomia Dunkina

Wskazówki dotyczące kierunków migracji pracowników miejskich można znaleźć w trendach na rynku nieruchomości. Ogólnie rzecz biorąc, rynek nieruchomości w centrach miejskich uległ spadkowi, podczas gdy ceny nieruchomości na obszarach wiejskich i podmiejskich wzrosły. Głodujący ekonomista nazwał ten wzorzec migracji „efektem pączka”.

Poniższy przykład przedstawia Nowy Jork, gdzie niebieska linia wskazuje zewnętrzną granicę pierścienia (tj. obszar przemieszczania się mieszkańców Nowego Jorku). Ciemnozielone obszary wewnątrz pierścienia pokazują miejsca, w których ceny domów wzrosły najbardziej z powodu większego popytu. Długoletni mieszkańcy tych nowych, popularnych obszarów mogą przygotować się na napływ kawiarni Starbucks, piw rzemieślniczych i klubów spacerowych. Czyż nie kochasz kochasz mieszkańców miast?

Nie martw się, nomadzi

A co z 28% osób, które są gotowe przeprowadzić się ponad cztery godziny drogi stąd lub już to zrobiły? Cóż, część osób z tej grupy ma wielkie marzenia. Nasiona, które Microsoft zasiał w ich umysłach za pomocą mocno przerobionego zdjęcia na pulpicie? Zakwitły. Ludzie realizują swoją wizję lepszego, bardziej słonecznego, zdrowszego lub przynajmniej bardziej egzotycznego życia za granicą.

Według badania przeprowadzonego przez InterNations wśród 12 000 osób co dziesiąty czytelnik przeprowadził się za granicę w bezpośrednim wyniku pandemii. Trzeba jednak zaznaczyć, że InterNations to również strona internetowa, na której emigranci flirtują ze sobą pod pretekstem „rozmów biznesowych”, więc ich gotowość do wyjazdu za granicę może nie odzwierciedlać gotowości ogółu społeczeństwa. Tak czy inaczej, osoby te nazwano „emigrantami COVID” – terminem, który z pewnością bardzo im się podoba.

Istnieje duże prawdopodobieństwo, że liczba emigrantów po pandemii COVID wzrośnie, ponieważ pracodawcy łagodzą zasady remote , podczas gdy ci z nas, którzy pozostają na miejscu, zmagają się z intensywnym FOMO. Niedawna ankieta wykazała, że 62% pracowników w Wielkiej Brytanii rozważałoby przeprowadzkę za granicę, aby pracować zdalnie. Może się to wydawać zaskakującym wynikiem, chyba że kiedykolwiek byłeś w Wielkiej Brytanii, w którym to przypadku będzie to miało sens.

Czasy się zmieniają

Kraje dostosowują się do zmieniających się wymagań i wzorców migracji remote w świecie po pandemii COVID. Jakie będą tego konsekwencje? Opustoszałe obszary miejskie? Ludne włoskie wioski? Rosnące ceny nieruchomości na wsi?

Czy edukacja dostosuje się do potrzeb rodzin cyfrowych nomadów, a asynchroniczne style pracy staną się nową normą? Jedno jest pewne: nadchodzące lata pokażą nam, jak nowe trendy migracyjne mogą trwale zmienić strukturę demograficzną na całym świecie.