Przejdź do treści
Struktury zarządzania produktami są swego rodzaju absolutnym ściągawką, która pozwala osiągnąć zamierzone cele w zakresie zarządzania produktami. Dają one wyobrażenie o tym, od czego zacząć, dokąd zmierzać i gdzie zatrzymać się, aby podsumować dotychczasowe działania. Wszystko to w przystępny i elastyczny sposób.
Znalezienie odpowiednich ram może być jednak trudne. Niektórzy kierownicy projektów mogą objąć stanowisko, na którym od dawna istnieją ramy... ale one nie działają. W innych przypadkach firma jest zupełnie nowa i trzeba wypróbować różne rozwiązania, aby znaleźć te odpowiednie.
Żeby było jasne: frameworki nie służą wyłącznie jako wskazówki dla zespołu zarządzającego produktem. Nie, nie, nie! Ich przeznaczenie jest znacznie szersze.
Ale sprawa wygląda tak – produkt jest TRUDNY. Jako PM ponosisz całą odpowiedzialność, ale masz tylko iluzję władzy.
@tldv.io Bardzo miło! Bardzo miło! #produkt #zarządzanieproduktem #startup #oklaski #komedia
oryginalny dźwięk - tldv.io - AI Meeting Recorder
W rzeczywistości, jako część zespołu produktowego, często nie masz żadnej władzy decyzyjnej – chyba że przekonasz wszystkich wokół siebie, że wiesz, co robisz, dzięki czemu będą ci ufać i pozwolą ci kontynuować pracę... przy minimalnej ingerencji.
W tym przypadku pomocne mogą być ramy pracy menedżera produktu. Nie tylko prowadzą one Ciebie i zespół przez cały proces, ale są również namacalne i dostępne; SPÓJRZ, TO WŁAŚNIE ROBIMY I OTO POWODY, dla których możesz je przedstawić wszystkim sceptykom w firmie.
@tldv.io CZYM ZAJMUJE SIĘ BIZOPS????? #technologia #startup #produkt #rozwoju #sprzedaż #humorkorporacyjny
oryginalny dźwięk - tldv.io - AI Meeting Recorder
Więc bez dalszych wstępów… oto obszerna lista frameworków zarządzania produktem.
Struktura zarządzania produktem dla DAYZ
Jak to teraz, wow!
Struktura How Now Wow, opracowana przez Gamestorming, jest narzędziem do selekcji pomysłów, które pomaga zespołom produktowym ustalać priorytety dotyczące tego, co mogą zaoferować rynkowi.
Wykorzystuje trzy kryteria – How Now i Wow – do oceny pomysłów.
Służy do oceny, jak dobrze firma potrafi zrealizować pomysł.
Teraz przyjrzyjmy się, jak szybko można wdrożyć ten pomysł.
Wow służy do oceny czynnika „Wow!” danej funkcji lub rozwiązania.
Jest to szczególnie przydatne dla zespołów, które opierają się na wizualizacji problemu lub muszą opracować indywidualne punkty działania w oparciu o różne elementy procesu.
Praca wstecz, znana również jako metoda Amazon
Struktura metody Working Backwards jest dość prosta. Pracujesz wstecz, zaczynając od gotowego do wysyłki produktu, aż do pierwotnego problemu. Proces rozpoczynasz od stworzenia informacji prasowej dotyczącej nowego produktu, a następnie pracujesz wstecz, aż do sformułowania zwięzłego opisu problemu, który może posłużyć jako podstawa do badań, kreatywności i testów.
Jest to szczególnie przydatne, gdy wiele zainteresowanych stron musi uzgodnić to samo sformułowanie problemu, aby móc kontynuować działania. Pomaga to również skoncentrować badania, tworzenie koncepcji i testowanie na jednym problemie lub celu.
Chociaż jest to świetny sposób na sprawdzenie koncepcji, można argumentować, że jest to trochę jak „stawianie wozu przed koniem” – coś w rodzaju „dostosujemy problem do naszego rozwiązania”.
Zadania do wykonania
Jobs-to-be-done (lub JTBD) to przede wszystkim ulubiony temat w tl;dv. Napisaliśmy nawet cały artykuł o JTBD; tak bardzo nam się podoba. Model JTBD polega na zrozumieniu, co motywuje klientów do zakupu lub potrzebowania produktu oraz co użytkownicy mogą „wynająć”, aby pomóc im wykonać „zadanie” – tj. osiągnąć cel w swoim życiu. Model JTBD koncentruje się na kliencie i pomaga mu wykonywać zadania w sposób bardziej satysfakcjonujący, produktywny i łatwy.
To świetna platforma do zrozumienia motywacji użytkowników i tworzenia produktów dostosowanych specjalnie do ich potrzeb. Zachęca również do poszukiwania rozwiązań, które być może jeszcze nie istnieją, ale nadal służą temu samemu celowi.
„Ogólnie rzecz biorąc, JTBD polega na zrozumieniu celów, które ludzie chcą osiągnąć, a osiągnięcie tych celów oznacza postęp w ich życiu”.
Model Kano
Model Kano, opracowany w latach 80. przez japońskiego badacza Noriaki Kano, jest niezwykle zorientowany na klienta. Zasadniczo pomaga on zgłębić potrzeby klientów poprzez podział funkcji na pięć kategorii:
Niezbędne elementy: Są to podstawowe elementy, które muszą posiadać Twoje produkty, aby były opłacalne – potraktuj je jako zestaw funkcji, bez których nie możesz się obejść.
Cechy wpływające na wydajność: Są to cechy, które mają wpływ na wydajność produktu. Mogą być opcjonalne, ale pomagają ulepszyć produkt.
Cechy zachwycające: Są to dodatkowe atuty produktu, które mogą zachwycić klientów.
Obojętne: Te cechy nie mają większego znaczenia dla klientów. Nie mają one żadnego realnego wpływu.
Czynniki niezadowolenia: Są to cechy, których klienci aktywnie nie lubią. Być może byłoby lepiej, gdyby ich nie było.
Ta struktura może pomóc zespołom w ustaleniu priorytetów rozwoju funkcji w oparciu o to, co cenią klienci. Jest to również świetny sposób na dostrzeżenie trendów i wzorców na etapie badań użytkowników oraz może pomóc w opracowaniu strategii i planów.
Priorytetyzacja RICE
RICE to system ustalania priorytetów służący do ustalania priorytetów zadań lub etapów rozwoju produktu na podstawie ich szacowanego wpływu i łatwości wdrożenia.
Skrót oznacza:
Zasięg: Liczba osób lub systemów, na które zadanie będzie miało wpływ.
Wpływ: Wielkość zmiany lub poprawy, jaką przyniesie zadanie.
Pewność: Poziom pewności w ocenie zasięgu i wpływu zadania.
Wysiłek: ilość czasu i zasobów potrzebnych do wykonania zadania.
Model RICE pomaga zespołom ustalać priorytety rozwoju i inicjatyw w oparciu o ich potencjalny wpływ oraz wysiłek wymagany do ich realizacji. Wyższe wyniki w zakresie zasięgu, wpływu i pewności, wraz z niższymi wynikami w zakresie wysiłku, skutkują wyższym ogólnym wynikiem RICE, a tym samym wyższym priorytetem.
Jest to model w pewnym sensie bardzo uproszczony i choć może dostarczyć bardzo jasnych wskazówek, brakuje mu niuansów.
Model biznesowy Canvas
Model biznesowy Canvas to narzędzie wizualne służące do opisywania i analizowania głównych elementów modelu biznesowego. Alexander Osterwalder przedstawił je w swojej książce „Business Model Generation”. Model składa się z dziewięciu elementów składowych, które odzwierciedlają podstawowe elementy modelu biznesowego:
Segmenty klientów: Określają różne grupy klientów, do których firma kieruje swoją ofertę.
Propozycja wartości: Opisuje unikalne korzyści, jakie firma oferuje swoim klientom, czyli tzw. USP (Unique Selling Proposition).
Kanały: Opisuje, w jaki sposób firma dociera do klientów i wchodzi z nimi w interakcję.
Relacje z klientami: Określa rodzaj relacji, jakie firma utrzymuje ze swoimi klientami.
Źródła przychodów: Opisuje źródła przychodów dla działalności.
Kluczowe zasoby: Określają one najważniejsze zasoby niezbędne do prowadzenia działalności.
Kluczowe działania: Opisuje kluczowe działania, które firma musi wykonać, aby zrealizować swoją propozycję wartości.
Kluczowi partnerzy: Lista kluczowych partnerów i dostawców, na których firma polega, aby realizować swoją propozycję wartości.
Struktura kosztów: Przedstawia koszty związane z prowadzeniem działalności.
Model biznesowy Canvas zapewnia ustrukturyzowane podejście do opracowywania i testowania nowych pomysłów biznesowych. Pomaga organizacjom w jasnym przekazywaniu swojego modelu biznesowego interesariuszom. Obejmuje niemal wszystkie ewentualności i jest bardzo przyjazny dla interesariuszy, co czyni go doskonałą podstawą do przekonywania do głębszych innowacji (czytaj: WIĘKSZEGO RYZYKA!).
Mapa podróży klienta
Chociaż uważamy, że mapy drogowe mogą być nieco przeceniane, mapa drogowa podróży klienta jest jedną z ram zarządzania produktem, której stanowią one sedno.
Ta struktura służy do wizualizacji i zrozumienia różnych etapów i doświadczeń klienta podczas interakcji z firmą. Struktura ta została zaprojektowana, aby pomóc firmom zidentyfikować problemy, możliwości poprawy i obszary, w które warto zainwestować, aby poprawić jakość obsługi klienta.
Zazwyczaj mapa podróży klienta obejmuje następujące etapy:
Świadomość: Etap, na którym klient dowiaduje się o istnieniu firmy i jej ofercie.
Rozważanie: Etap, na którym klient ocenia firmę i jej ofertę w porównaniu z konkurencją.
Zakup: Etap, na którym klient decyduje się na zakup produktu lub usługi.
Dostawa: Etap, na którym klient otrzymuje i korzysta z produktu lub usługi.
Lojalność: Etap, na którym klient nawiązuje relację z firmą i może stać się stałym klientem.
Dzięki opracowaniu mapy każdego etapu ścieżki klienta firmy mogą uzyskać wgląd w potrzeby i oczekiwania klientów oraz zidentyfikować możliwości poprawy jakości obsługi klienta i zwiększenia jego satysfakcji. Ponownie, podejście to jest w większości ukierunkowane na rozwój oparty na produkcie, ale uwzględnia doświadczenia klientów z holistycznego punktu widzenia.
Minimalny produkt
Model minimalnego produktu (Minimum Viable Product) służy do opracowywania, testowania i wprowadzania na rynek produktów przy minimalnym wysiłku i maksymalnym tempie. Został zaprojektowany z myślą o szybkości i jak najmniejszych przeszkodach w wejściu na rynek.
MVP koncentruje się na udostępnieniu podstawowych funkcji produktu, które są niezbędne do zapewnienia wartości dla klientów. Tworząc MVP, firmy mogą uzyskać opinie klientów na wczesnym etapie procesu rozwoju i wprowadzić niezbędne ulepszenia przed oficjalnym wprowadzeniem produktu na rynek.
Wiele osób zakłada, że MVP to prototyp, ale tak nie jest. Jest to produkt sam w sobie, ale stanowi on podstawę, na której można później budować.
Stworzenie MVP pozwala firmom przetestować swoje hipotezy dotyczące popytu klientów i wykonalności technicznej przed zainwestowaniem zbyt dużej ilości czasu lub zasobów w stworzenie całego przedsięwzięcia.
Ponadto umożliwia organizacjom szybkie wprowadzanie produktów na rynek bez konieczności tworzenia od razu idealnych rozwiązań, pozwalając im na wprowadzanie zmian w miarę zdobywania wiedzy na temat tego, co najlepiej sprawdza się w przypadku ich klientów. Jest to odpowiednik zasady „lepiej zrobić coś, niż dążyć do perfekcji” w zarządzaniu produktami.
Ogólnie rzecz biorąc, opracowanie MVP może prowadzić do lepszego zrozumienia potrzeb klientów, przyspieszenia cyklu uczenia się i usprawnienia procesu wprowadzania produktu na rynek. Wiąże się to jednak z pewnym ryzykiem, presją czasu i koniecznością improwizowania. MVP jednak się sprawdzają. Znane firmy, które rozpoczęły działalność w oparciu o model MVP, to między innymi Facebook, DropBox, Airbnb, Spotify i Twitter.
AAARR, znany również jako Pirate Metrics
Ach, jakże chcielibyśmy, żeby to wszystko było prawdziwym pirackim ekwipunkiem. Z papugą na ramieniu, szablą i skrzynią Davy'ego Jonesa. Niestety! Struktura AAARR jest piracka tylko w części AAAARR.
Chociaż nie jest to tak ekscytujące jak żeglowanie po morzu, struktura AAARRR pomaga organizacjom śledzić i mierzyć kluczowe wskaźniki. Dzięki temu mogą one uzyskać wgląd w to, jak klienci odbierają ich produkty i jakie zmiany należy wprowadzić, aby poprawić zachowania klientów.
Pięć etapów ramowych to:
Pozyskanie: Liczba nowych klientów.
Aktywacja: Liczba klientów, którzy mają pozytywne pierwsze doświadczenia z produktem lub usługą.
Retencja: Liczba klientów, którzy nadal korzystają z produktu lub usługi w dłuższej perspektywie czasowej.
Polecenie: Liczba klientów, którzy polecają produkt lub usługę nowym klientom.
Przychody: Kwota przychodów wygenerowanych przez klientów.
Walking The Plank: Nie. Ta gra nie jest prawdziwa. Po prostu bardzo chcieliśmy, aby w niej pojawili się prawdziwi piraci. 🙁
Metoda Hooked
Metoda Hooked to opracowana przez Nira Eyala struktura, która pomaga firmom budować lojalność klientów. W innym poście polecaliśmynawet książkę Nira.
Model Hooked Method opiera się na tworzeniu produktów lub usług, które są „haczykami”, które przyciągają i utrzymują uwagę klientów oraz sprawiają, że wracają po więcej. Zasadniczo uzależniają one od siebie. Jest to kontrowersyjne, ale spróbujmy to zaakceptować.
Zgodnie z modelem Hooked Model, istnieją cztery kluczowe elementy skutecznego haczyka:
Wyzwalacz: Każde zdarzenie, które wyzwala u klienta chęć podjęcia działania.
Działanie: Każde działanie podjęte przez klienta w odpowiedzi na bodziec.
Nagroda: zachęta, która motywuje klientów do powtarzania działań.
Inwestycja: Oferowanie klientom możliwości zainwestowania w produkt lub usługę, co zwiększa ich zaangażowanie w podejmowanie powtarzających się działań.
Rozumiejąc te elementy i wykorzystując je do tworzenia angażujących doświadczeń klientów, firmy mogą budować długotrwałą lojalność swoich klientów. Jest to często wykorzystywane domonetyzacji aplikacji mobilnych, dzięki czemu nie możemy odłożyć naszych telefonów.
Korzystanie z wyszukiwarki takiej jak Google lub posiadanie Alexy w domu odzwierciedla w dużej mierze metodologię Hooked. Masz pytanie, ale nie zastanawiasz się nad nim, nie idziesz do biblioteki ani nie pytasz znajomego. Wpisujesz je w Google lub wołasz: „Alexa, ile wróbli zmieści się w Dodge Charger?”. Podobnie jak u psa Pawłowa, pojawia się bodziec, na przykład myśl, i sięgasz po produkt.
Nadmierne poleganie na ramach?
Powyższe przykłady są świetne; wszystkie mają swoje zastosowania i miejsce. Jednak frameworki nie będą decydować o sukcesie lub porażce produktu. Oczywiście będą miały wpływ, ale nawet najlepszy framework odniesie sukces tylko wtedy, gdy przygotowano odpowiednie podstawy.
Zanim zdecydujesz się na wybór frameworka, musisz zdobyć zaufanie i poparcie wszystkich zainteresowanych stron. Mogą to być członkowie kierownictwa wyższego szczebla, inżynierowie, projektanci, dział marketingu, a nawet zespół sprzedaży, który nieustannie sprzedaje nowe funkcje, które w rzeczywistości nie istnieją (my 
Naprawdę, sprzedaż!)
Jeśli którykolwiek z tych zespołów uzna, że jesteś pełen bzdur, to żadna struktura – bez względu na to, jak skuteczna – nie uratuje Cię. Produkt, co dość dziwne, w równym stopniu dotyczy marketingu i sprzedawania pomysłu zespołowi wewnętrznemu, jak i badań, projektowania i pomysłów. Aby produkt odniósł sukces, wszyscy muszą popierać te same pomysły i cele.
Inną cechą frameworków jest to, że zawsze są świetnym pomysłem w teorii ALE rzeczywistość ma zwyczaj niweczyć nawet najlepsze pomysły. Nasza rada? Zachowajcie szczególną ostrożność w kwestii tego, jak wszystkie zainteresowane strony przyjmują framework. Nie wystarczy zgodne kiwanie głową i uśmiechy, które później mogą zostać wycofane. Interesariusze muszą być całkowicie zgodni co do ram produktu – ale pamiętaj, że nawet jeśli ramy są doskonale przestrzegane, nadal będą oni traktować inne wskaźniki i KPI (innymi słowy, koszty ogólne) jako główne wskaźniki sukcesu.
Kolejną potencjalną wadą frameworków jest to, że mogą one sprawić, że kierownicy projektów staną się leniwi, co jest całkowicie zależą od Ciebie. Ślepe podążanie za „procesem”, bez miejsca na adaptację, niekoniecznie jest najskuteczniejsze. Hej, zaznaczysz pole i poczujesz przypływ dopaminy związany z wykonaniem zadania, ale gdzie jest innowacja? Możesz stworzyć cały produkt na autopilocie, śliniąc się w kąciku ust i przeoczając wszystkie sygnały ostrzegawcze , ponieważ realizujesz plan!
I wreszcie ostatnia gorąca wiadomość z tej sesji, która przyda się wam w przyszłości: zespoły, ludzie i kierownicy projektów mogą łatwo ulec „zmęczeniu procesami”. Jak wspomniano powyżej, powtarzające się czynności mogą sprawić, że przejdziecie na tryb autopilota, ale czy tak samo będzie w przypadku zupełnie nowego procesu wprowadzonego przez pełnego entuzjazmu nowego kierownika projektu? Tak, trzeba się do niego przyzwyczaić. Zespoły otaczające nowego kierownika projektu, inżynierów, projektantów itp. dadzą z siebie wszystko. Będą się uczyć, dostosowywać, znajdować nowe sposoby pracy i przyjmować nowe struktury, ale w końcu napotkają przeszkodę. Wyczerpanie strukturą jest realne. Jeśli chcesz wprowadzić nową strukturę, to świetnie, ale poczekaj na odpowiedni moment i wybierz odpowiednią okazję.
Ułatw sobie jedną rzecz
Niezależnie od tego, którą z powyższych struktur wybierzesz, masz do dyspozycji mnóstwo świetnych szablonów, filmów i zasobów, które pomogą Ci zacząć. Ale bez względu na to, którą strukturę uznasz za „tę jedyną” – zbieranie danych i dokumentowanie spotkań będzie ważną częścią całego procesu.
W tym miejscu tl;dv narzędzie do spotkań AI, takie jak tl;dv . Etap „odkrywania produktu” występuje w niemal każdym frameworku, dlatego potrzebne będzie oprogramowanie do badania produktów, dzięki któremu można uzyskać wgląd w dane i pozyskać poparcie interesariuszy.
Łatwy w obsłudze interfejs pozwala zespołom produktowym gromadzić, analizować i ustalać priorytety opinii użytkowników przed rozpoczęciem późniejszych etapów planowania i rozwoju produktu. Wszystkie wyniki badań są przechowywane w jednym miejscu i można je łatwo udostępniać interesariuszom i członkom zespołu.
W rzeczywistości tl;dv upewnić się, że wszystkie przygotowania i prace podstawowe są gotowe, zanim jeszcze zaczniesz myśleć o frameworkach. Zespoły produktowe używają Google Meet Zoom Google Meet do dokumentowania spotkań, aby łatwiej śledzić działania, monitorować postępy i informować nieobecnych pracowników. A co najważniejsze, jest to bezpłatne!
